Απόγευμα καθημερινής σε ένα καφέ στην Πλάκα.
Άλεξ: Καλημέρα. Με λένε Άλεξ
Γιάννης: Καλημέρα. Είμαι ο Γιάννης. Από πού είσαι Άλεξ; Τουρίστας;
Α: Ναι τουρίστας. Για λίγες μέρες ήρθα. Από την Αμερική.
Γ: Ναι, η καταγωγή σου όμως;
Α: Ξέρω γω. Τρέχα γύρευε! Λίγο Δυτική Αφρική, λίγο Ιρλανδία, λίγο Ινδία. Έχω και αίμα Απάτσι μέσα μου.
Γ: Απάτσι! Σοβαρά;
Α: Δεν ξέρω. Έτσι το λέω. Ψαρώνουν οι γκόμενες. Τι τα ψάχνεις.
Γ: Ναι ρε παιδί μου. Εσύ μέσα σου τι νοιώθεις, όμως;
Α: Εγώ νοιώθω Έλληνας.
Γ: Έλληνας; Μα, με το συμπάθιο δηλαδή, αλλά είσαι μαύρος, κατράμι.
Α: Ε και; Ζωολογία κάνουμε; Νοιώθω Έλληνας, άρα είμαι Έλληνας. Σε αντίθεση με εσένα που έχεις το εβραϊκό όνομα «Ιωάννης», εγώ έχω και ελληνικό όνομα: Alexander, Αλέξανδρος, αυτός που διώχνει τους άνδρες.
Γ: Δίκιο έχεις: Άλεξ, Αλέξανδρος. Θα έχεις ακούσει τι τραβάμε με το Μακεδονικό.
Α: Να σου πω την αλήθεια δεν ασχολούμαι με την πολιτική. Tι τραβάτε;
Γ: Έχουμε κάτι γυφταλβανούς βόρειους γείτονες που λένε ότι η Μακεδονία είναι δική τους.
Α: Και εσείς τι λέτε;
Γ: Ότι είναι ελληνική, βέβαια.
Α: Μπράβο.
Γ: Τι μπράβο; Με κοροϊδεύεις; Κάτι πρέπει να γίνει.
Α: Ε, τι θα γίνει; Ό,τι γίνεται πάντα. Θα νικήσει ο ισχυρότερος.
Γ: Καλά και το δίκαιο, το σωστό, το ηθικό;
Α: Πω πω φίλε μου. Σε σας τους Έλληνες αρέσουν οι βαρύγδουπες λέξεις. Άστα αυτά. Κοίτα τα κοριτσάκια. Γαλλιδούλες πρέπει να είναι. Ανεβήκαν στην Ακρόπολη και τη βρήκαν κλειστή. Δεν έχουν τι να κάνουν. Είσαι να τους την πέσουμε;
Γ: Πω πω μεγάλη ντροπή αυτό με την Ακρόπολη, δεν μπορώ να το χωνέψω.
Α: Αλήθεια, γιατί είναι κλειστή;
Γ: Κάνουν διαμαρτυρία οι συμβασιούχοι του Υπουργείου Πολιτισμού.
Α: Οι συμβασιούχοι τι είναι;
Γ: Είναι υπάλληλοι. Προσλαμβάνονται ως προσωρινοί, αλλά στο τέλος μονιμοποιούνται. Απλά τώρα η κυβέρνηση θέλει να τους απολύσει.
Α: Κατάλαβα. Να δουλέψουν θέλουν οι άνθρωποι. Ε, δεν είναι ντροπή. Η κυβέρνηση έχει λεφτά να τους δώσει;
Γ: Τι λεφτά ρε Άλεξ. Στη χρεωκοπία είμαστε.
Α: Επομένως, ούτε η κυβέρνηση φταίει. Για ποιον είναι ντροπή;
Γ: Για όλους μας, ρε γαμώτο. Χρησιμοποιούμε την Ακρόπολη ως μέσο εκβιασμού;
Α: Ε αφού έχετε διαφωνίες, τι θα κάνετε; Θα πάτε στο εξωτερικό να τις λύσετε; Και από ό,τι βλέπω δεν είναι μόνο οι συμβασιούχοι. Όλοι σας κρύβετε πολύ θυμό μέσα σας.
Γ: Ναι ρε Άλεξ, αλλά στην Ακρόπολη, να ούμε;
Α: Τι φοβάσαι; Μήπως παρεξηγηθούν τα μάρμαρα; Ξέρεις τι έχουν δει αυτά στην ιστορία τους;
Γ: Ναι αλλά δε σεβόμαστε τίποτε, αδελφάκι μου. Μέσα στο σπίτι μας, στο σαλόνι μας;
Α: Γιατί οι οικογένειες πού μαλώνουν; Στο σαλόνι μαλώνουν. Αν και, μεταξύ μας Γιάννη, ελπίζω να μην παρεξηγηθείς, αλλά μια απέραντη τουαλέτα την έχετε καταντήσει την Αθήνα.
Γ: Είσαι ξένος και δε με πιάνεις. Ο χώρος είναι ιερός.
Α: Άντε πάλι με τις πομπώδεις λέξεις σας. Ιερός τι σημαίνει;
Γ: Ιερός σημαίνει πάνω από το ανθρώπινο, σημαίνει κοντά στο Θεό.
Α: Ρε, Γιάννη, τώρα που λες για Θεό, μήπως διώκεται η εκκλησία στην Ελλάδα; Είδα χτες στις ειδήσεις ότι είχανε και σύσκεψη οι δεσποτάδες σας. Κάποιος Μητροπολίτης, είναι στη φυλακή για σκάνδαλα, αλλά είναι αθώος λέει. Και ένας άλλος μοναχός κατηγορείται ότι έβαζε χέρι σε ένα μαθητευόμενο παιδί που είχε. Και αυτός αθώος. Καλά, για εξήγησέ μου έχουν βαλθεί να φάνε τους παπάδες;
Γ: Μη το σκαλίζεις το θέμα ρε Άλεξ. Πίστευε και μη ερεύνα. Για πες μου κάτι, όμως, εσένα δε σε πείραξε που ήρθες τόσο δρόμο από την Αμερική και δεν κατάφερες να ανέβεις στην Ακρόπολη;
Α: Στην αρχή με πείραξε. Έχω γυρίσει όλη την Ευρώπη. Είδα το Κολοσσαίο, τον Πύργο του Άιφελ, τον Άγιο Πέτρο, τον Μπιγκ Μπεν. Ήθελα να βγάλω και φωτογραφία στον Παρθενώνα. Να σου πω, όμως, καλύτερα. Και από μακριά που τον είδα το ευχαριστήθηκα. Με έκανε να σκεφτώ.
Γ: Μπα, και τι σκέφτηκες;
Α: Πάλι δε θέλω να παρεξηγηθείς, αλλά όταν πρωτοβλέπει κανείς τον Παρθενώνα νοιώθει μια απογοήτευση. Φαντάσου. Σου λένε από μικρό παιδί ότι είναι το πιο ωραίο κτήριο στον κόσμο. Και ξαφνικά, έρχεσαι εδώ και βλέπεις κάτι μισογκρεμισμένες κολώνες.
Γ: Μισογκρεμισμένες κολώνες ο Παρθενώνας; Βέβηλε, χαζοαμερικάνε! Τι σκέφτηκες, δηλαδή, ότι θέλει βάψιμο, μήπως;
Α: Όχι. Μετά την πρώτη εντύπωση, σκέφτηκα τι τυχερός που είμαι που είμαι νέος.
Γ: Καλά μόνο αυτό σκέφτηκες;
Α: Τι ήθελες να σκεφτώ;
Γ: Ξέρω γω; Ό,τι σκέφτεται όλος ο κόσμος: Για την κλασική αρμονία, για το χρυσό αιώνα του Περικλή, για το θαύμα του Ικτίνου και του Καλλικράτη και του Φειδία, για τις απαλές γραμμές που παίζουν με το αττικό φως, για τη λιτή και απέριττη ομορφιά.
Α: Αυτά δεν τα σκέφτηκες εσύ, Γιάννη. Στα είπε η δασκάλα σου, η κυρία Βιβή, στην Τρίτη Δημοτικού, και εσύ τα παπαγαλίζεις, από τότε. Εγώ που ήμουν ελεύθερος να σκεφτώ ό,τι ήθελα, σκέφτηκα, απλά, πως είμαι τυχερός που είμαι νέος. Μη σε νοιάζει, πάντως, τα γλυπτά τα είδα από κοντά στην Αγγλία, στο Βρετανικό Μουσείο.
Γ: Άλλο έγκλημα αυτό.
Α: Ποιο έγκλημα;
Γ: Πήγε ο Σουλτάνος και πούλησε τα μάρμαρα στον Έλγιν. Σάματις ήταν δικά του;
Α: Το πρόβλημα σου εσένα ποιο είναι, ακριβώς; Ότι τα πούλησε, ή ότι δεν ήταν δικά του;
Γ: Και τα δύο.
Α: Φίλε Γιάννη, σε αυτό τον κόσμο, όλοι πουλάνε κάτι που δεν τους ανήκει. Μήπως εσείς οι νεοέλληνες δείχνετε μεγαλύτερο σεβασμό στην πατρίδα σας, στα δάση, τις θάλασσες, το περιβάλλον;
Γ: Τι θες να πεις τώρα, ρε Αμερικανάκι; Πως σωστά και τίμια έχουν τα μάρμαρα οι Άγγλοι;
Α: Πω πω πάλι με αυτές τις περίεργες λέξεις: σωστά, τίμια. Γίνεσαι κουραστικός. Να σε ρωτήσω, κάτι, τώρα, το Μουσείο της Ακρόπολης γιατί είναι κλειστό; Οι συμβασιούχοι φταίνε και για αυτό;
Γ: Όχι. Το Μουσείο δεν είναι ακόμα έτοιμο. Δηλαδή έτοιμο είναι, αλλά μαλώνουν τα Υπουργεία. Ποιος θα διοργανώσει την τελετή εγκαινίων, πόσο θα κοστίσει, ποιος θα προσκαλέσει τους επισήμους από τα ξένα κράτη. Περιμένουμε να δούμε και αν θα γκρεμίσουν τις πολυκατοικίες.
Α: Ποιες πολυκατοικίες;
Γ: Είναι δύο πολυκατοικίες που χαλάνε τη θέα από το εντευκτήριο του Μουσείου. Προσπαθούν να τις γκρεμίσουν, αλλά το θέμα κολλάει στα δικαστήρια.
Α: Δεν μένουν άνθρωποι μέσα;
Γ: Μένουν: μια γριά, ένας μουσικοσυνθέτης και κάτι άλλοι ξέμπαρκοι. Αλλά φαντάσου τώρα να έχεις φάτσα τις Καρυάτιδες ενώ πίνεις τον καφέ σου στο μουσείο. Άλλη μαγεία.
Α: Φίλε Γιάννη, χάρηκα που γνωριστήκαμε, αλλά θα σε αφήσω. Πρέπει να φύγω.
Γ: Μήπως πρέπει να προλάβεις την πτήση σου; Πρόσεχε ο Προαστιακός δεν πηγαίνει πια στο Αεροδρόμιο, είναι κλειστός.
Α: Όχι. Είμαι νέος. Πρέπει να προλάβω τη ζωή.
Γ: Κρίμα και είναι τόσο πολλά που δεν είπαμε: για την ακρίβεια, για τις συντάξεις, για την εγκληματικότητα, για τη διαφθορά, για τις ευρωεκλογές. Αν και κουτόφραγκος φαίνεσαι καλό παιδί. Να σου πω: 13 Μαϊου πού θα είσαι;
Α: Το Μάιο από τις 10 μέχρι τις 15 θα είμαι στην Ισπανία. Το ακριβές πρόγραμμα δεν το ξέρω ακόμα.
Γ: Πολύ ωραία. Να μην ξεχάσεις να ψηφίσεις το Σάκη στον τελικό της Eurovision.
Σημειώσεις:
1. Mary Beard, “The Parthenon”. Το συνιστώ.
2. Την όμορφη εικόνα για τη ζωολογία, τη χρωστάω στο φίλο Walras.
Ωραιο κειμενο Κολοσσε,πολυ ωραιο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ φουκαρας ο Αλεξ επεσε στο Γιαννη.Τον Γιαννη τον κοβω για Δαπιτη.Η θα ειχε το νου του ο Γιαννης σε ποιο bar θα παει το βραδυ ή το τελευταιο πραγμα που διαβασε τα τελευταια 7 χρονια ειναι το Downtown.
Aν επεφτε σε κανα λιγοτερο αποβλακωμενο απο την tv ο τουρισταρας θα του ελεγε:
-δεν σου αρεσει ετσι η Ακροπολη;Δικοι εχεις.Ας οψεται ο Μοροζινι που την βομβαρδισε.Ξερεις Αλεξ,οι επαναστατες το 21 εδιναν μπαρουτοβολα στους πολιορλημενους Τουρκους(ξερεις τους φιλους του Αdministration σου)για να μην ξεχωνουν τον σιδηρο απο τις κολωνες.Α!Και το 1944 κατι δικοι σου-Ινδοι ντε-ειχαν κανει ταμπουρι την ακροπολη για να ντουφεκανε τους ελληνες αντιστασιακους.
-Ρε Αλεξ,δεν τραβαμε κανα ιδιαιτερο ζορι με τα marbles,αλλα να αυτοι οι Αγγλοι διοργανωνουν τσιμπουσια στην αιθουσα των μαρμαρων για κατι καρικατουρες της γελοιας και ξεπεσμενης αγγλικης ψευτοαριστοκρατιας και μας ερχεται εμετος.Ξερεις αυτους που εσεις κανατε επανασταση το 1779 για να τους ξεσβερκωθειτε.Τα ειδες τα γλυπτα λοιπον στο Βρετανικο Μουσειο Αλεξ.Ειδες και τα αιγυπτιακα;Θα φαγες κανα 5ωρο ε,ψοφησες;Ε μια που εισαι νεωπας σκεψου πως αν δεν υπηρχαν τα Μαρμαρα και οι ελληνικες αρχαιοτητες και τα αιγυπτιακα στο Μουσειο θα τελειωνες σε κανα μισαωρο.Η μαλλον δεν θα πηγαινες καθολου.
-Δεν ασχολεισαι και δεν ξερεις τι τραβαμε Αλεξ μου με την πολιτικη και με το δικιο σου.Κατσε να σου εξηγησω το Μακεδονικο με μια φραση:φαντασου κατι γελοιους τυπους σε ενα νησι της Καραιβικης να αυτονομασθουν Florida,να ισχυριζονται οτι ειναι to Florida Nation και οτι στη πολιτεια της Florida υπαρχει μειονοτητα που την καταπιεζετε και στο παρελθον την εχετε σφαξει(you know,οπως ο Καστερ τους προγονους σου Απατσι,να το λες κι αυτο στα γκομενακια θα σαρωσεις).Γκεκε Αλεξ;
-κοιτα τωρα που θα πας Ισπανια μην πεις καμια μαλακια οτι σε πιανει μια απογοητευση οταν βλεπεις το Τολεδο η καμια τετοια παπαρια σαν αυτη που μου πες εμενα για την δασκαλα μου.(αληθεια εσυ την ακουγες την δασκαλα σου ή ειχες το νου σου στον αρχηγο της συμμοριας της γειτονιας που καθοταν στο διπλανο θρανιο και σου εδειχνε το μαχαιρι του;)