Γιατί μου αρέσει ο Νικολά

Καταρχήν τονίζω το μου. Σε εμένα αρέσει και κάθε διαφωνία δεκτή. Επίσης υπογραμμίζω το αρέσει(=ενεστώτας).Διατηρώ δηλαδή το δικαίωμα να αλλάξω γνώμη, μόλις αρχίσουν οι στραβοτιμονιές.

Διευκρινίζω ακόμη ότι μεγάλος γνώστης της γαλλικής πολιτικής σκηνής δεν είμαι. Απλά ως τηλεθεατής των εξωτερικών ειδήσεων και ως μη τακτικός αναγνώστης εφημερίδων γράφω.

Ο Νικολά λοιπόν ήδη με είχε κερδίσει από την εποχή που ως υπουργός είχε δημόσια εκφράσει την αντίθεσή του στην είσοδο της Τουρκίας στην Ευρωπαική Ένωση. Σε μια εποχή που όλοι οι οσφυοκάμπτες και όλες οι θεραπαινίδες των ΗΠΑ δήλωναν την κατάφασή τους στην είσοδο των Τούρκων στην Ε.Ε, ο Νικολά (και η Μέρκελ για να είμαστε δίκαιοι) έριξε μία βροντερή χυλόπιτα στη «γείτονα και φίλη». Ανοίγω εδώ μια παρένθεση. Οι εγχώριοι ντελάληδες της ευρωπαικης πορείας της Τουρκίας διατείνονται πως η είσοδος θα εξημερώσει τρόπον τινά την Τουρκία. Κούνια που τους κούναγε. Εδώ ακόμη στις προενταξιακές διαπραγματεύσεις είναι και με θράσος διακηρύττουν πως δεν αναγνωρίζουν την Κυπριακή Δημοκρατία ως κράτος. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Φανταστείτε πως έχετε ένα πάρτυ με φίλους. Φοβάστε πως θα σας δημιουργήσει πρόβλημα ο γείτονάς σας που είναι κλέφτης, βιαστής και τραμπούκος. Θα επιλέγατε ποτέ ως λύση να τον καλέσετε στο πάρτυ, με το σκεπτικό ότι θα ντραπεί το πολιτισμένο περιβάλλον της συγκέντρωσής σας και έτσι θα ησυχάσετε; Το πιθανότερο είναι πως θα κλέψει το σπίτι, θα βάλει χέρι στις γυναίκες καλεσμένες σας και θα στήσει και κάνα καυγά .Καλύτερα κρατείστε τον εκτός και βάλτε και μια πόρτα ασφαλείας.

Πάμε παρακάτω. Ο Νικολά μιλάει μια γλώσσα απλή και εύληπτη. Δεν το παίζει. Ντύνεται ωραία, φαίνεται φιλικός και προσηνής και δεν βγάζει αυτό το απόμακρο που έβγαζε ο Σιράκ ή ο Μιτεράν , για να πάμε πιο παλιά.

Στην κρίση της Οσετίας τον Αύγουστο, για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια νιώσαμε πως η Ευρώπη έχει δική της διακριτή φωνή και στάση και δεν σέρνεται πίσω από το αμερικανικό άρμα. Κράτησε μια ζυγισμένη στάση έναντι των Ρώσσων και δεν τους καταδίκασε, όταν όλα τα αμερικανικά και βρετανικά ΜΜΕ είχαν βγει στα κεραμίδια και ούρλιαζαν εναντίον του Πούτιν που έκανε καλοκαιρινό το μαγαζί του Σαακασβίλι (του κατόχου του παγκοσμίου ρεκόρ στην αμερικανοδουλία).Και όλα αυτά ενώ στις ΗΠΑ ο Νικολά θεωρείται-και είναι-φιλικά διακείμενος προς την υπερδύναμη που έχει πικράν πείρα από τον αντιατλαντισμό των Γάλλων, μια που ποτέ δεν ξεχνούν τα χουνέρια που τους έκανε ο μέγας Ντε-Γκωλ. Άλλο , όμως , φιλική προδιάθεση και άλλο πειθήνιο σκυλάκι, αλά αλήστου μνήμης Μπλερ.

Ανάλογη στάση -της διακριτής διαφοροποίησης- τήρησε και στην προ εβδομάδων σύρραξη στην Λωρίδα της Γάζας, όταν ανέλαβε πρωτοβουλία ειρήνευσης. Γύρισε όλη την Μέση Ανατολή και κάλεσε το Ισραήλ να σταματήσει την επιθετικότητα, όταν οι Αμερικανοί μπλόκαραν στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών τα ψηφίσματα που δεν ικανοποιούσαν τους Ισραηλινούς.

Αν θα συνεχίσει έτσι, δεν ξέρω. Νομίζω πως ναι. Όπως βλέπετε στην σύζυγό του απέφυγα να αναφερθώ. Το blog παριστάνει το σοβαρό και δεν θέλω να χαλάσω το προφίλ…