Αγαπητέ φίλε νέε,
Α. Νέος κάτω των 18
Δεν λέω, είναι λίγο πακέτο να είσαι 16-17 χρονών, να μην έχεις ακόμα πλήρη δικαιώματα και να τελείς υπό κηδεμονία. Αλλά, τι να κάνουμε κάπου έπρεπε να τραβήξει ο νόμος τη γραμμή και την τράβηξε στα 18. Εξίσου αυθαίρετο με το να την τράβαγε στα 16 (μπορείς να κάνεις σεξ), τα 21 (μπορείς να πιεις σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ), τα 25 (μπορείς να εκλεγείς βουλευτής) ή τα 40 (μπορείς να εκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας). Τα καλά νέα είναι: α. τα περιορισμένα δικαιώματα συμβαδίζουν με περιορισμένες υποχρεώσεις και β. στο κράτος-μπουρδέλο που ζούμε μπορείς να κάνεις ό,τι θες (να πίνεις, να καπνίζεις, να ξενυχτάς, να πηδάς και να πηδιέσαι) χωρίς να φοβάσαι τίποτε. Με εξαίρεση τα χρόνια – μήνες; - του Παπαθεμελή, η Ελλάδα, εδώ και καιρό, είναι ο παράδεισος του τηνέητζερ.
Σε κάθε περίπτωση, χαλάρωσε: τα 18 θα έρθουν πριν το καταλάβεις.
Β. Νέος άνω των 18
Πάνω από τα 18 δεν είσαι νέος, είσαι ενήλικας. Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ένα απλό πράγμα: έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ό,τι θέλεις με τη ζωή σου. Μπορείς να γίνεις χημικός μηχανικός, δικηγόρος, αριστερός οπισθοφύλακας, μπεκρής, πρεζόνι, τραβέλι ή λαϊκός τραγουδιστής. Αν εσύ, τώρα, θέλεις να περάσεις την πρώτη δεκαετία μετά την ενηλικίωσή σου μένοντας με τους γονείς σου μέχρι να τελειώσεις την ΑΣΟΕ, το μαστεράκι στο Σαουθάμπτον και το στρατό μαγκιά σου. Να θυμάσαι, όμως, ότι είναι επιλογή σου. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και χωρίς καλοσιδερωμένα σώβρακα και γιουβαρλάκια.
Γ. Νέος Μαθητής/Φοιτητής
Από την ομάδα του κένταυρου Χείρωνα μέχρι τη σχολή οδηγών «Λαλιώτης», η δομή της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι κοινή ανά τους αιώνες: Κάποιος που γνωρίζει αναλαμβάνει να μεταδώσει γνώσεις και δεξιότητες σε κάποιους που αγνοούν. Επαφίεται στο δάσκαλο να αποφασίσει τι και πώς θα το διδάξει. Ο μαθητής μπορεί να ακολουθήσει τις οδηγίες ή να πάει κάπου αλλού. Προφανώς τα νομικά δικαιώματα του καθενός είναι σεβαστά. Δεν μπορεί ο καθηγητής να τη βγάλει έξω και να σε κυνηγάει επειδή δε διάβασες το μάθημα Μικροοικονομία 1. Και σε ένα υγιές ακαδημαϊκό περιβάλλον καλό είναι να υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία, το λεγόμενο feedback, για το πώς πηγαίνει το πράγμα. Αλλά η ιδέα ότι οι μαθητές/φοιτητές είναι σε θέση να καθορίσουν τον τρόπο, το περιεχόμενο, την ύλη και το χρονοδιάγραμμα της διδασκαλίας είναι αστεία και απλώς υπονομεύει τη φερεγγυότητα του εν λόγω ιδρύματος στην ακαδημαϊκή κοινότητα και την αγορά εργασίας. Αν το γουστάρεις αυτό που σπουδάζεις καλώς. Αλλιώς, μην το κουράζεις. Γίνε υδραυλικός να κονομάς τρελά και άσε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για τους άλλους.
Δ. Νέος Εργαζόμενος
Τι ωραία που ήταν τα παλιά τα χρόνια που τελείωνες τη Σχολή, διοριζόσουν στην τράπεζα ή σε κάποια υπηρεσία και μπορούσες να βασιστείς σε 35 χρόνια κωλοβάρας μέχρι να πάρεις σύνταξη. Ας όψεται, όμως, η κα. Θάτσερ - όταν ο Κολοσσός ήταν νέος ο Λαλιώτης (του ΠΑΣΟΚ, όχι της σχολής οδηγών) έκανε εράνους υπέρ των απεργών ανθρακωρύχων στο Νιούκαστλ – και η παγκοσμιοποίηση. Σου χω νέα: H ζωή είναι αβέβαιη. Και κανείς Τσίπρας και κανείς Ορέστης Κολοζώφ δε θα σου εξασφαλίσει ότι σε 20 χρόνια το δημόσιο θα είναι σε θέση να σε πληρώνει για να ξύνεσαι και να κάνεις γέφυρα όλες τις αργίες από του Αγίου Πνεύματος μέχρι το Δεκαπενταύγουστο. Κόψε, λοιπόν, τις μαλακίες για πτυχία με αντίκρισμα και αξιοπρεπείς μισθούς. Φρόντισε να αγοράσεις ένα σοβαρό, σκούρο κουστουμάκι, ξυρίσου, γυαλίσου και ετοίμασε ένα ωραίο, πιασάρικο βιογραφικό για να πουλήσεις τον εαυτό σου. Όταν τους πείσεις να σε προσλάβουν, τελειοποίησε την τεχνική του να σερφάρεις στο ίντερνετ στο γραφείο, χωρίς να σε παίρνουν είδηση, και, το κυριότερο, άρχισε να σκέφτεσαι με ποιο τρόπο θα ξεχνιέσαι και θα χαλαρώνεις τα βράδια, για να χεις το κουράγιο να ξαναπάς στη δουλειά το επόμενο πρωί (ποδόσφαιρο 5x5, Pro Evolution Soccer, ουισκάκια, ηρεμιστικά, τσόντες με χοντρές).
Αν άκουσες τη συμβουλή μου και έγινες υδραυλικός ξέχνα όλα τα παραπάνω. Δεν σε αγγίζει ούτε κρίση, ούτε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας. Μέχρι να γκρεμιστεί και η τελευταία κωλοπολυκατοικία με σάπιους σωλήνες εσύ θα είσαι άρχοντας.
Ε. Νέος Επαναστάτης
Εδώ έχουμε δύο ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι να θέλεις να κάνεις λίγο το χαβαλέ σου. Στην αρχή για να χάσεις μαθηματικά και χημεία, που δεν τα πας καθόλου, και αργότερα για να σκοτώσεις τα χρόνια μέχρι το Σαουθάμπτον. Συμβουλή δεν έχω ιδιαίτερη να σου δώσω. Κάνε ό,τι γουστάρεις. Στο μπουρδέλο (που λέγαμε), μάλλον ανώδυνα θα τη βγάλεις: και την εξεταστική θα παρατείνουν και τις αποβολές θα συγχωρήσουν και ο Λυκειάρχης θα ‘ρθει να σε βγάλει από το τμήμα όταν θα σε μπουζουριάσουν για φθορά δημόσιας περιουσίας. Απλώς πρόσεχε μην πέσεις σε κανά στρατόκαυλο μπάτσο ή κανά τζόρα εισαγγελέα και πληρώσεις την επανάσταση με καμιά σπασμένη μύτη ή με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Η δεύτερη εναλλακτική είναι να θέλεις όντως να ανατρέψεις το σύστημα. Τώρα τι να σου πω; Μπορεί να καταλήξεις από πίνακας του Πικάσο, μέχρι βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου. Αν είσαι τυχερός θα σε φάνε νέο σαν τον Τσε. Αλλιώς θα έρθει μια μέρα που θα μαλώνεις με νοικοκυρές και εφοριακούς για το ταξί που θα σε πάει να παραδοθείς στις αρχές: «Αλεξάνδρας, στη ΓΑΔΑ, βολεύει;»
Κοινός Επίλογος
Άκου, φίλε, πώς την έχω δεί εγώ την κατάσταση: Ούτε το δυναμικότερο κομμάτι της κοινωνίας είσαι, ούτε άγγελος προόδου. Μπορεί να έχεις, όντως, κάτι να πεις και μπορεί να μην έχεις. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν αμεσότερες και ακριβέστερες δίοδοι επικοινωνίας από τις πορείες και τα συλλαλητήρια. Εμείς, οι υπόλοιποι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τηλεοπτικά πάνελ με τη Σώτη Τριανταφύλλου, το Διονύση Τσακνή και τον Αντώνη Καφετζόπουλο για να αποκρυπτογραφήσουμε το συμβολισμό της απόφασής σου να κάψεις το δέντρο στο Σύνταγμα. Ξύπνησες μια μέρα και συνειδητοποίησες ότι είσαι δεκάξι χρονών. Οι ορμόνες σου (για να το πω ευγενικά) σε έχουν τρελάνει. Σου την έχει βαρέσει στο κεφάλι και θέλεις να βγεις έξω να πιεις, να πηδήξεις, να τα σπάσεις, να φωνάξεις. Και αντί να έρθει η κοινωνία και να σου πει «Χαλάρωσε μεγάλε, όλοι τα περάσαμε, καλωσήλθες στο πάρτυ και άσε το καδρόνι κάτω μη βγάλεις κανά μάτι» για κάποιο λόγο που αδυνατώ να καταλάβω, και, τέλος πάντων, δεν είναι της παρούσης, όλα τα κόμματα συναγωνίζονται το ένα το άλλο ποιο θα σε χαϊδέψει καλύτερα. Στη χώρα που γέννησε το δυτικό πολιτισμό είμαστε σοβαροί πως εν έτει 2009 χρειαζόμαστε tabula rasa για την παιδεία, όπως λέει ο Υπουργός; Τι έχουμε να συζητήσουμε ακριβώς; «Όταν η λήγουσα είναι μακρά η προπαραλήγουσα δεν τονίζεται», «Τα προς τρίτον ίσα είναι και μεταξύ των ίσα», «Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται...». Πρέπει, δηλαδή, να γίνει διάλογος με τους καταληψίες του πολυκλαδικού Ηλιούπολης και του τμήματος ιχθυοκαλλιέργειας Μεσολογγίου για να καταφέρει το ελληνικό κράτος να βγάλει τη διδακτέα ύλη της τρίτης Γυμνασίου;
Αλλά το χειρότερο, φίλε νέε, είναι το εξής: Ο μεγάλος σου εχθρός δεν είναι ούτε η Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου, ούτε η Αμερική και οι πράκτορές της, ούτε τα ΜΑΤ, ούτε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων. Είναι η φύση που σου ετοιμάζει μια ωραία πλάκα. Όπου να’ναι θα αρχίσεις να καραφλιάζεις, να παχαίνεις, να προσέχεις το ζάχαρο και τη χοληστερίνη σου και να χρειάζεται να παίρνεις χάπια για το οτιδήποτε: από την πίεση και τον ύπνο μέχρι να σου σηκωθεί. Και μετά, αργά ή γρήγορα, με μαθηματική ακρίβεια, θα φτάσει η στιγμή που η ως τότε αδιάκοπη αλυσίδα της βιολογικής ύπαρξής σου θα σπάσει στα δύο και εσύ, στο βαθμό που θα έχεις διατηρήσει τις αισθήσεις σου και κάποια αυτοσυνείδηση, θα έρθεις αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο μυστήριο όλων: το θάνατο.
Οπότε, σε παρακαλώ, σταμάτα να μας σκοτίζεις τον έρωτα. Ο δρόμος της ζωής είναι από μόνος του μακρύς και δύσβατος χωρίς να πρέπει να ανησυχούμε για σένα που πετάς νεράντζια και τους άλλους που ρίχνουν δακρυγόνα για να σε διαλύσουν. Και όταν, με το καλό, μεγαλώσεις και κάνεις και συ παιδιά και αρχίζουν να σου λένε ότι τους υποθηκεύεις το μέλλον, ότι δεν έχετε επικοινωνία και ότι τα έφερες σε ένα κόσμο χωρίς προοπτικές έχεις το δικαίωμα να απαντήσεις ό,τι θέλεις. Από «Κωλόπαιδο κάτσε διάβασε», μέχρι «Μπράβο παιδί μου και μεις τα ίδια κάναμε στα νειάτα μας». Μόνο μην μπεις στη διαδικασία να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι θέλουν να πουν. «Μπαμπά, γερνάω» σου φωνάζουν. Απλώς είναι πολύ μικρά για να το συνειδητοποιήσουν και τα ίδια.
Α. Νέος κάτω των 18
Δεν λέω, είναι λίγο πακέτο να είσαι 16-17 χρονών, να μην έχεις ακόμα πλήρη δικαιώματα και να τελείς υπό κηδεμονία. Αλλά, τι να κάνουμε κάπου έπρεπε να τραβήξει ο νόμος τη γραμμή και την τράβηξε στα 18. Εξίσου αυθαίρετο με το να την τράβαγε στα 16 (μπορείς να κάνεις σεξ), τα 21 (μπορείς να πιεις σε όλες τις πολιτείες των ΗΠΑ), τα 25 (μπορείς να εκλεγείς βουλευτής) ή τα 40 (μπορείς να εκλεγείς Πρόεδρος της Δημοκρατίας). Τα καλά νέα είναι: α. τα περιορισμένα δικαιώματα συμβαδίζουν με περιορισμένες υποχρεώσεις και β. στο κράτος-μπουρδέλο που ζούμε μπορείς να κάνεις ό,τι θες (να πίνεις, να καπνίζεις, να ξενυχτάς, να πηδάς και να πηδιέσαι) χωρίς να φοβάσαι τίποτε. Με εξαίρεση τα χρόνια – μήνες; - του Παπαθεμελή, η Ελλάδα, εδώ και καιρό, είναι ο παράδεισος του τηνέητζερ.
Σε κάθε περίπτωση, χαλάρωσε: τα 18 θα έρθουν πριν το καταλάβεις.
Β. Νέος άνω των 18
Πάνω από τα 18 δεν είσαι νέος, είσαι ενήλικας. Αυτό, στην πράξη, σημαίνει ένα απλό πράγμα: έχεις τη δυνατότητα να κάνεις ό,τι θέλεις με τη ζωή σου. Μπορείς να γίνεις χημικός μηχανικός, δικηγόρος, αριστερός οπισθοφύλακας, μπεκρής, πρεζόνι, τραβέλι ή λαϊκός τραγουδιστής. Αν εσύ, τώρα, θέλεις να περάσεις την πρώτη δεκαετία μετά την ενηλικίωσή σου μένοντας με τους γονείς σου μέχρι να τελειώσεις την ΑΣΟΕ, το μαστεράκι στο Σαουθάμπτον και το στρατό μαγκιά σου. Να θυμάσαι, όμως, ότι είναι επιλογή σου. Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και χωρίς καλοσιδερωμένα σώβρακα και γιουβαρλάκια.
Γ. Νέος Μαθητής/Φοιτητής
Από την ομάδα του κένταυρου Χείρωνα μέχρι τη σχολή οδηγών «Λαλιώτης», η δομή της εκπαιδευτικής διαδικασίας είναι κοινή ανά τους αιώνες: Κάποιος που γνωρίζει αναλαμβάνει να μεταδώσει γνώσεις και δεξιότητες σε κάποιους που αγνοούν. Επαφίεται στο δάσκαλο να αποφασίσει τι και πώς θα το διδάξει. Ο μαθητής μπορεί να ακολουθήσει τις οδηγίες ή να πάει κάπου αλλού. Προφανώς τα νομικά δικαιώματα του καθενός είναι σεβαστά. Δεν μπορεί ο καθηγητής να τη βγάλει έξω και να σε κυνηγάει επειδή δε διάβασες το μάθημα Μικροοικονομία 1. Και σε ένα υγιές ακαδημαϊκό περιβάλλον καλό είναι να υπάρχει αμφίδρομη επικοινωνία, το λεγόμενο feedback, για το πώς πηγαίνει το πράγμα. Αλλά η ιδέα ότι οι μαθητές/φοιτητές είναι σε θέση να καθορίσουν τον τρόπο, το περιεχόμενο, την ύλη και το χρονοδιάγραμμα της διδασκαλίας είναι αστεία και απλώς υπονομεύει τη φερεγγυότητα του εν λόγω ιδρύματος στην ακαδημαϊκή κοινότητα και την αγορά εργασίας. Αν το γουστάρεις αυτό που σπουδάζεις καλώς. Αλλιώς, μην το κουράζεις. Γίνε υδραυλικός να κονομάς τρελά και άσε τα σχολεία και τα πανεπιστήμια για τους άλλους.
Δ. Νέος Εργαζόμενος
Τι ωραία που ήταν τα παλιά τα χρόνια που τελείωνες τη Σχολή, διοριζόσουν στην τράπεζα ή σε κάποια υπηρεσία και μπορούσες να βασιστείς σε 35 χρόνια κωλοβάρας μέχρι να πάρεις σύνταξη. Ας όψεται, όμως, η κα. Θάτσερ - όταν ο Κολοσσός ήταν νέος ο Λαλιώτης (του ΠΑΣΟΚ, όχι της σχολής οδηγών) έκανε εράνους υπέρ των απεργών ανθρακωρύχων στο Νιούκαστλ – και η παγκοσμιοποίηση. Σου χω νέα: H ζωή είναι αβέβαιη. Και κανείς Τσίπρας και κανείς Ορέστης Κολοζώφ δε θα σου εξασφαλίσει ότι σε 20 χρόνια το δημόσιο θα είναι σε θέση να σε πληρώνει για να ξύνεσαι και να κάνεις γέφυρα όλες τις αργίες από του Αγίου Πνεύματος μέχρι το Δεκαπενταύγουστο. Κόψε, λοιπόν, τις μαλακίες για πτυχία με αντίκρισμα και αξιοπρεπείς μισθούς. Φρόντισε να αγοράσεις ένα σοβαρό, σκούρο κουστουμάκι, ξυρίσου, γυαλίσου και ετοίμασε ένα ωραίο, πιασάρικο βιογραφικό για να πουλήσεις τον εαυτό σου. Όταν τους πείσεις να σε προσλάβουν, τελειοποίησε την τεχνική του να σερφάρεις στο ίντερνετ στο γραφείο, χωρίς να σε παίρνουν είδηση, και, το κυριότερο, άρχισε να σκέφτεσαι με ποιο τρόπο θα ξεχνιέσαι και θα χαλαρώνεις τα βράδια, για να χεις το κουράγιο να ξαναπάς στη δουλειά το επόμενο πρωί (ποδόσφαιρο 5x5, Pro Evolution Soccer, ουισκάκια, ηρεμιστικά, τσόντες με χοντρές).
Αν άκουσες τη συμβουλή μου και έγινες υδραυλικός ξέχνα όλα τα παραπάνω. Δεν σε αγγίζει ούτε κρίση, ούτε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας. Μέχρι να γκρεμιστεί και η τελευταία κωλοπολυκατοικία με σάπιους σωλήνες εσύ θα είσαι άρχοντας.
Ε. Νέος Επαναστάτης
Εδώ έχουμε δύο ενδεχόμενα. Το πρώτο είναι να θέλεις να κάνεις λίγο το χαβαλέ σου. Στην αρχή για να χάσεις μαθηματικά και χημεία, που δεν τα πας καθόλου, και αργότερα για να σκοτώσεις τα χρόνια μέχρι το Σαουθάμπτον. Συμβουλή δεν έχω ιδιαίτερη να σου δώσω. Κάνε ό,τι γουστάρεις. Στο μπουρδέλο (που λέγαμε), μάλλον ανώδυνα θα τη βγάλεις: και την εξεταστική θα παρατείνουν και τις αποβολές θα συγχωρήσουν και ο Λυκειάρχης θα ‘ρθει να σε βγάλει από το τμήμα όταν θα σε μπουζουριάσουν για φθορά δημόσιας περιουσίας. Απλώς πρόσεχε μην πέσεις σε κανά στρατόκαυλο μπάτσο ή κανά τζόρα εισαγγελέα και πληρώσεις την επανάσταση με καμιά σπασμένη μύτη ή με λερωμένο ποινικό μητρώο.
Η δεύτερη εναλλακτική είναι να θέλεις όντως να ανατρέψεις το σύστημα. Τώρα τι να σου πω; Μπορεί να καταλήξεις από πίνακας του Πικάσο, μέχρι βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου. Αν είσαι τυχερός θα σε φάνε νέο σαν τον Τσε. Αλλιώς θα έρθει μια μέρα που θα μαλώνεις με νοικοκυρές και εφοριακούς για το ταξί που θα σε πάει να παραδοθείς στις αρχές: «Αλεξάνδρας, στη ΓΑΔΑ, βολεύει;»
Κοινός Επίλογος
Άκου, φίλε, πώς την έχω δεί εγώ την κατάσταση: Ούτε το δυναμικότερο κομμάτι της κοινωνίας είσαι, ούτε άγγελος προόδου. Μπορεί να έχεις, όντως, κάτι να πεις και μπορεί να μην έχεις. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν αμεσότερες και ακριβέστερες δίοδοι επικοινωνίας από τις πορείες και τα συλλαλητήρια. Εμείς, οι υπόλοιποι, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να βλέπουμε τηλεοπτικά πάνελ με τη Σώτη Τριανταφύλλου, το Διονύση Τσακνή και τον Αντώνη Καφετζόπουλο για να αποκρυπτογραφήσουμε το συμβολισμό της απόφασής σου να κάψεις το δέντρο στο Σύνταγμα. Ξύπνησες μια μέρα και συνειδητοποίησες ότι είσαι δεκάξι χρονών. Οι ορμόνες σου (για να το πω ευγενικά) σε έχουν τρελάνει. Σου την έχει βαρέσει στο κεφάλι και θέλεις να βγεις έξω να πιεις, να πηδήξεις, να τα σπάσεις, να φωνάξεις. Και αντί να έρθει η κοινωνία και να σου πει «Χαλάρωσε μεγάλε, όλοι τα περάσαμε, καλωσήλθες στο πάρτυ και άσε το καδρόνι κάτω μη βγάλεις κανά μάτι» για κάποιο λόγο που αδυνατώ να καταλάβω, και, τέλος πάντων, δεν είναι της παρούσης, όλα τα κόμματα συναγωνίζονται το ένα το άλλο ποιο θα σε χαϊδέψει καλύτερα. Στη χώρα που γέννησε το δυτικό πολιτισμό είμαστε σοβαροί πως εν έτει 2009 χρειαζόμαστε tabula rasa για την παιδεία, όπως λέει ο Υπουργός; Τι έχουμε να συζητήσουμε ακριβώς; «Όταν η λήγουσα είναι μακρά η προπαραλήγουσα δεν τονίζεται», «Τα προς τρίτον ίσα είναι και μεταξύ των ίσα», «Το τετράγωνο της υποτείνουσας ισούται...». Πρέπει, δηλαδή, να γίνει διάλογος με τους καταληψίες του πολυκλαδικού Ηλιούπολης και του τμήματος ιχθυοκαλλιέργειας Μεσολογγίου για να καταφέρει το ελληνικό κράτος να βγάλει τη διδακτέα ύλη της τρίτης Γυμνασίου;
Αλλά το χειρότερο, φίλε νέε, είναι το εξής: Ο μεγάλος σου εχθρός δεν είναι ούτε η Μαριέττα Γιαννάκου-Κουτσίκου, ούτε η Αμερική και οι πράκτορές της, ούτε τα ΜΑΤ, ούτε ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων. Είναι η φύση που σου ετοιμάζει μια ωραία πλάκα. Όπου να’ναι θα αρχίσεις να καραφλιάζεις, να παχαίνεις, να προσέχεις το ζάχαρο και τη χοληστερίνη σου και να χρειάζεται να παίρνεις χάπια για το οτιδήποτε: από την πίεση και τον ύπνο μέχρι να σου σηκωθεί. Και μετά, αργά ή γρήγορα, με μαθηματική ακρίβεια, θα φτάσει η στιγμή που η ως τότε αδιάκοπη αλυσίδα της βιολογικής ύπαρξής σου θα σπάσει στα δύο και εσύ, στο βαθμό που θα έχεις διατηρήσει τις αισθήσεις σου και κάποια αυτοσυνείδηση, θα έρθεις αντιμέτωπος με το μεγαλύτερο μυστήριο όλων: το θάνατο.
Οπότε, σε παρακαλώ, σταμάτα να μας σκοτίζεις τον έρωτα. Ο δρόμος της ζωής είναι από μόνος του μακρύς και δύσβατος χωρίς να πρέπει να ανησυχούμε για σένα που πετάς νεράντζια και τους άλλους που ρίχνουν δακρυγόνα για να σε διαλύσουν. Και όταν, με το καλό, μεγαλώσεις και κάνεις και συ παιδιά και αρχίζουν να σου λένε ότι τους υποθηκεύεις το μέλλον, ότι δεν έχετε επικοινωνία και ότι τα έφερες σε ένα κόσμο χωρίς προοπτικές έχεις το δικαίωμα να απαντήσεις ό,τι θέλεις. Από «Κωλόπαιδο κάτσε διάβασε», μέχρι «Μπράβο παιδί μου και μεις τα ίδια κάναμε στα νειάτα μας». Μόνο μην μπεις στη διαδικασία να προσπαθήσεις να καταλάβεις τι θέλουν να πουν. «Μπαμπά, γερνάω» σου φωνάζουν. Απλώς είναι πολύ μικρά για να το συνειδητοποιήσουν και τα ίδια.
Αν ποτέ ο Λαζόπουλος κάνει ΄΄χέντσταντ΄΄ και αρχίσει να περπατάει με τα χέρια στο πάτωμα και τα πόδια στο ταβάνι, αν λέω κάποτε μετά την καταιγίδα η λέξη πρόοδος δε σημαίνει πια επιδοτούμενος/χειροκροτούμενος κατήφορος, τότε οι τελευταίες δύο παράγραφοι θα αποτελούν το σενάριο για την πρώτη παράσταση του νέου Αλ Τσαντίρι Νιουζ που ονειρεύεται ο Βάλρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σοφά και πολύ μασημένα μπας και τα καταλάβουνε αλλά ποιος σε ακούει? Και θα συμφωνήσω με τον Βαλράς κι εγω ονειρεύομαι ένα Αλ Τσαντίρι που τα χώνει στους νέους και τους συνδηκαλιστές και τους βολεμένους αλλά Λάκης κοιμάται τον υπνό της Μακρόνησου, δυσκολό πράγμα τα απωθημένα.
ΑπάντησηΔιαγραφή