Εκτός κι αν κάποιος διατηρεί κάποιου είδους επαγγελματική σχέση με τον τύπο , είναι δύσκολο και μάλλον απίθανο να παρακολουθήσει όλα όσα γράφονται. Άλλωστε πολλά από αυτά δεν έχουν καμία αξία αλλά και καμία σημασία. Η ενημέρωση πια έχει περάσει στα χέρια των γρήγορων μέσων και ο τύπος σε μεγάλο βαθμό είναι – δυστυχώς – πια μια συνήθεια του σαββατοκύριακου. (Ακόμα, πιο λυπηρή είναι βέβαια η πραγματικότητα του ότι οι κυκλοφορίες των εφημερίδων καθορίζονται από τις προσφορές σε περιοδικά ποικίλης ύλης, DVD κι κουπόνια για super market…Η προσωπική μου αντίσταση και φόρος τιμής στον τρόπο που μεγαλώσαμε είναι να αγοράζω κανένα Σάββατο την SportDay για να διαβάσω μερικές από τις πιο καλογραμμένες επιφυλλίδες του Ελληνικού Τύπου..).
Ξαναγυρνώντας στο θέμα μας, από τα θέματα των εφημερίδων ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα πιο εύπεπτα .. Λίγα λόγια, εικόνες και αριθμοί.. Τα πρωτοσέλιδα της Εσπρέσσο και οι κάθε είδους δημοσκοπήσεις.. Στην Ελλάδα πρέπει να είμαστε πολύ μπροστά στα αντικείμενα των δημοσκοπήσεων…
Ένα καλογραμμένο άρθρο, μια άποψη ποτέ δε θα διαβαστεί στην τηλεόραση και σπάνια θα μνημονευθεί σε κάποιο ειδησεογραφικό site. Αντίθετα, οι δημοσκοπήσεις κατά κόρον αναπαράγονται…
Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με το θεσμό των δημοσκοπήσεων (αλλά νομίζω και οι περισσότεροι στοιχειωδώς ευφυείς άνθρωποι) αντιλαμβάνονται ότι είναι αρκετά εύκολο να επηρεάσει κανείς τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης.
Παρά τις ατέλειες όμως, θα ήταν πολύ αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι απόλυτα λανθασμένα. Αντίθετα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δίνουν μια αρκετά αντικειμενική εικόνα των στοιχείων που μετράνε..
Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων με έκπληξη.. Βέβαια, αν το σκεφτεί κανείς ψύχραιμα, αυτό είναι απλά μια απόδειξη ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ζούμε στον μικρόκοσμό μας (δεν προλαβαίνουμε να βγούμε και παραέξω..). Στα όρια που το γραφικό ακουμπάει το γελοίο, η επικρατούσα άποψη του μικρόκοσμου του καθενός , εκφράζεται και δημοσίως ως ισχυρή τάση μέσα στην κοινωνία.. (είναι πρόσφατη ακόμα νομίζω η ανάμνηση των δηλώσεων βουλευτή – ραδιοφωνικού παραγωγού..)
Οι δημοσκοπήσεις που μου κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση είναι αυτές που αναφέρονται στην αποδοχή των θεσμών από την Ελληνική κοινωνία… Και ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα είναι η πολύ υψηλή αποδοχή του στρατού και η πολύ χαμηλή αποδοχή της αστυνομίας..
Έχει γραφτεί ξανά στο blog αυτό και συμφωνώ απόλυτα ότι ένας από τους βασικούς λόγους ύπαρξης των κρατών σήμερα είναι η παροχή ενός αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες τους… Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο καθώς είναι απαραίτητη συνθήκη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας.. Άλλωστε και στα όποια διαστήματα κοινωνικής αναταραχής, μεγαλύτερο πρόβλημα από πολιτική / κομματική σκοπιά δεν είναι οι (λίγοι) «κουκουλοφόροι» αλλά η δυσφορία των (πολλών) πολιτών για την ανεπάρκεια της εκάστοτε κυβέρνησης και την ανικανότητά της να προσφέρει ένα αίσθημα ασφαλείας στους πολίτες.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα πράγματα είναι αρκετά πιο πολύπλοκα. Εκ των υστέρων , είναι σαφές ότι η «παθητική» στάση της αστυνομίας στα πρόσφατα επεισόδια ήταν πολιτική επιλογή.. Η αξιολόγησή της επιλογής είναι μια δύσκολη υπόθεση καθώς μπορεί να γίνει μόνο επί υποθετικών σεναρίων .. Ας μείνουμε στο ότι δεν ήταν απαραίτητα λανθασμένη…
Αυτό που μπορεί να αποτιμηθεί αντικειμενικά είναι το αποτέλεσμα της απόφασής αυτής.. Και το συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο – επί σειρά ημερών, οι πολίτες δεν αισθάνονταν ασφάλεια… Και είναι αυτή μια κατάσταση όχι στιγμιαία αλλά συνεχής..
Εκείνες τις μέρες γράφτηκαν πολλά – ως συνήθως στην Ελλάδα , πολλές γενικεύσεις και αναλύσεις της παθογένειας και ελάχιστες προτάσεις. Είναι ξεκάθαρο πάντως πως τα πράγματα θα ήταν λιγότερο θλιβερά εάν η ελληνική αστυνομία είχε μεγαλύτερη αποδοχή από την ελληνική κοινωνία.
Η προσέγγιση του ότι σε κάθε σύνολο υπάρχουν «μαύρα πρόβατα» με εκφράζει.. Και είναι κρίμα το ότι τα «μαύρα πρόβατα» και οι ενέργειες τους (ζαρντινιέρες κλπ) απολαμβάνουν μεγαλύτερης προβολής από τα ΜΜΕ (μήπως φταίνε κι αυτά λίγο;) από τα θετικά επιτεύγματα της αστυνομίας. Όμως το πρόβλημα είναι υπαρκτό – και όπως κάθε τέτοια κατάσταση , πρέπει να αντιμετωπισθεί με τόλμη και όχι να κρυφτεί κάτω από τα χαλί ως που να αναλάβει άλλος αρμόδιος υπουργός…
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας – μήπως αντί να γυρνάμε σελίδα στις δημοσκοπήσεις για να διαβάσουμε κάτι πιο ελαφρύ και ευχάριστο, να προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα της ασφάλειας στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας και των ιδιαιτεροτήτων του νέο-Έλληνα;
Μήπως χρειαζόμαστε σώματα πολιτοφυλακής με εφέδρους για την αστυνόμευση των πόλεων; Μήπως είναι πιο λογικό αντί οι νέοι μας να περνάνε 12 μήνες φυλάσσοντας στρατόπεδα σε αστικά κέντρα και τρώγοντας κρουασάν σε ΚΨΜ , να περνάνε τη μισή τους θητεία στο στρατό και την άλλη μισή εποπτεύοντας τις γειτονιές της Αθήνας;; Δε θα τους χάλαγε καθόλου , πιστέψτε με… Θα δίναν και κανα ραντεβού με τη γκόμενα κι όλα καλά… Κανείς δε θα γκρίνιαζε … κι ένα τέτοιο σώμα ..από τα «δικά μας» τα παιδιά (λες και οι αστυφύλακες είναι παιδιά εξωγήινων…) θα σάρωνε σε δημοτικότητα στις δημοσκοπήσεις… Ποιο οργισμένο νιάτο θα τόλμαγε να ρίξει μολότοφ και πέτρες στους κολλητούς του όταν θα γνωρίζει ότι αύριο θα είναι αυτός απέναντι;; Ακόμα περισσότερο, αυτό το crash course θα βοηθούσε πολύ κόσμο να δει ορισμένα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία…
Με την τελευταία πρόταση αγγίξαμε ένα τεράστιο θέμα .. (Σε) τι πιστεύει η Ελληνική κοινωνία; Ποιες αρχές και ποια ιδανικά έχει ο μέσος Έλληνας και πόσο τα υιοθετεί στην καθημερινότητά του; Και αλήθεια ποιος διαμορφώνει όλα όσα πιστεύουμε;;
Μπορούμε να συζητάμε ώρες και μέρες.. αυτή είναι η «ψυχή» της κοινωνίας μας…
Αλλά για την ώρα και για να «ανάψουν» λίγο τα αίματα, ας πούμε ένα καλό λόγο για ακόμα ένα σύγχρονο «δαίμονα». Μπράβο στην ΤΡΑΠΕΖΑ που επιβράβευσε υλικά και μάλιστα με ένα σημαντικό ποσό , τους πολίτες που κυνήγησαν και συνέλαβαν τους ληστές… Μπράβο και στη δεύτερη ΤΡΑΠΕΖΑ που με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και χαμηλό προφίλ βοήθησε την οικογένεια του ήρωα σμηναγού που έπεσε πάνω από την Κάρπαθο. Αφού δεν μπορούν άλλοι κι άλλοι θεσμοί να ενισχύσουν την πίστη στο καλό, το ηθικό , το έντιμο , ας το κάνει όποιος μπορεί και θέλει… ακόμα και οι κακές ΤΡΑΠΕΖΕΣ…Και μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμά τους επιβραβεύοντας σεμνά και ταπεινά και χωρίς ανταποδοτικότητα την υιοθέτηση των αξιών αυτών στην καθημερινότητα από το μέσο πολίτη, το γηγενή και το μετανάστη..
Ξαναγυρνώντας στο θέμα μας, από τα θέματα των εφημερίδων ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα πιο εύπεπτα .. Λίγα λόγια, εικόνες και αριθμοί.. Τα πρωτοσέλιδα της Εσπρέσσο και οι κάθε είδους δημοσκοπήσεις.. Στην Ελλάδα πρέπει να είμαστε πολύ μπροστά στα αντικείμενα των δημοσκοπήσεων…
Ένα καλογραμμένο άρθρο, μια άποψη ποτέ δε θα διαβαστεί στην τηλεόραση και σπάνια θα μνημονευθεί σε κάποιο ειδησεογραφικό site. Αντίθετα, οι δημοσκοπήσεις κατά κόρον αναπαράγονται…
Όσοι έχουν ασχοληθεί έστω και ελάχιστα με το θεσμό των δημοσκοπήσεων (αλλά νομίζω και οι περισσότεροι στοιχειωδώς ευφυείς άνθρωποι) αντιλαμβάνονται ότι είναι αρκετά εύκολο να επηρεάσει κανείς τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης.
Παρά τις ατέλειες όμως, θα ήταν πολύ αφελές να υποστηρίξει κανείς ότι τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων είναι απόλυτα λανθασμένα. Αντίθετα, σε πολύ μεγάλο βαθμό, δίνουν μια αρκετά αντικειμενική εικόνα των στοιχείων που μετράνε..
Το εντυπωσιακό είναι ότι πολλές φορές αντιμετωπίζουμε τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων με έκπληξη.. Βέβαια, αν το σκεφτεί κανείς ψύχραιμα, αυτό είναι απλά μια απόδειξη ότι πάρα πολλοί άνθρωποι ζούμε στον μικρόκοσμό μας (δεν προλαβαίνουμε να βγούμε και παραέξω..). Στα όρια που το γραφικό ακουμπάει το γελοίο, η επικρατούσα άποψη του μικρόκοσμου του καθενός , εκφράζεται και δημοσίως ως ισχυρή τάση μέσα στην κοινωνία.. (είναι πρόσφατη ακόμα νομίζω η ανάμνηση των δηλώσεων βουλευτή – ραδιοφωνικού παραγωγού..)
Οι δημοσκοπήσεις που μου κάνουν μεγαλύτερη εντύπωση είναι αυτές που αναφέρονται στην αποδοχή των θεσμών από την Ελληνική κοινωνία… Και ένα από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα είναι η πολύ υψηλή αποδοχή του στρατού και η πολύ χαμηλή αποδοχή της αστυνομίας..
Έχει γραφτεί ξανά στο blog αυτό και συμφωνώ απόλυτα ότι ένας από τους βασικούς λόγους ύπαρξης των κρατών σήμερα είναι η παροχή ενός αισθήματος ασφαλείας στους πολίτες τους… Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο καθώς είναι απαραίτητη συνθήκη για τη λειτουργία μιας κοινωνίας.. Άλλωστε και στα όποια διαστήματα κοινωνικής αναταραχής, μεγαλύτερο πρόβλημα από πολιτική / κομματική σκοπιά δεν είναι οι (λίγοι) «κουκουλοφόροι» αλλά η δυσφορία των (πολλών) πολιτών για την ανεπάρκεια της εκάστοτε κυβέρνησης και την ανικανότητά της να προσφέρει ένα αίσθημα ασφαλείας στους πολίτες.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα πράγματα είναι αρκετά πιο πολύπλοκα. Εκ των υστέρων , είναι σαφές ότι η «παθητική» στάση της αστυνομίας στα πρόσφατα επεισόδια ήταν πολιτική επιλογή.. Η αξιολόγησή της επιλογής είναι μια δύσκολη υπόθεση καθώς μπορεί να γίνει μόνο επί υποθετικών σεναρίων .. Ας μείνουμε στο ότι δεν ήταν απαραίτητα λανθασμένη…
Αυτό που μπορεί να αποτιμηθεί αντικειμενικά είναι το αποτέλεσμα της απόφασής αυτής.. Και το συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο – επί σειρά ημερών, οι πολίτες δεν αισθάνονταν ασφάλεια… Και είναι αυτή μια κατάσταση όχι στιγμιαία αλλά συνεχής..
Εκείνες τις μέρες γράφτηκαν πολλά – ως συνήθως στην Ελλάδα , πολλές γενικεύσεις και αναλύσεις της παθογένειας και ελάχιστες προτάσεις. Είναι ξεκάθαρο πάντως πως τα πράγματα θα ήταν λιγότερο θλιβερά εάν η ελληνική αστυνομία είχε μεγαλύτερη αποδοχή από την ελληνική κοινωνία.
Η προσέγγιση του ότι σε κάθε σύνολο υπάρχουν «μαύρα πρόβατα» με εκφράζει.. Και είναι κρίμα το ότι τα «μαύρα πρόβατα» και οι ενέργειες τους (ζαρντινιέρες κλπ) απολαμβάνουν μεγαλύτερης προβολής από τα ΜΜΕ (μήπως φταίνε κι αυτά λίγο;) από τα θετικά επιτεύγματα της αστυνομίας. Όμως το πρόβλημα είναι υπαρκτό – και όπως κάθε τέτοια κατάσταση , πρέπει να αντιμετωπισθεί με τόλμη και όχι να κρυφτεί κάτω από τα χαλί ως που να αναλάβει άλλος αρμόδιος υπουργός…
Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναδούμε τον τρόπο λειτουργίας της αστυνομίας – μήπως αντί να γυρνάμε σελίδα στις δημοσκοπήσεις για να διαβάσουμε κάτι πιο ελαφρύ και ευχάριστο, να προσπαθήσουμε να δούμε το θέμα της ασφάλειας στο πλαίσιο της σημερινής κοινωνίας και των ιδιαιτεροτήτων του νέο-Έλληνα;
Μήπως χρειαζόμαστε σώματα πολιτοφυλακής με εφέδρους για την αστυνόμευση των πόλεων; Μήπως είναι πιο λογικό αντί οι νέοι μας να περνάνε 12 μήνες φυλάσσοντας στρατόπεδα σε αστικά κέντρα και τρώγοντας κρουασάν σε ΚΨΜ , να περνάνε τη μισή τους θητεία στο στρατό και την άλλη μισή εποπτεύοντας τις γειτονιές της Αθήνας;; Δε θα τους χάλαγε καθόλου , πιστέψτε με… Θα δίναν και κανα ραντεβού με τη γκόμενα κι όλα καλά… Κανείς δε θα γκρίνιαζε … κι ένα τέτοιο σώμα ..από τα «δικά μας» τα παιδιά (λες και οι αστυφύλακες είναι παιδιά εξωγήινων…) θα σάρωνε σε δημοτικότητα στις δημοσκοπήσεις… Ποιο οργισμένο νιάτο θα τόλμαγε να ρίξει μολότοφ και πέτρες στους κολλητούς του όταν θα γνωρίζει ότι αύριο θα είναι αυτός απέναντι;; Ακόμα περισσότερο, αυτό το crash course θα βοηθούσε πολύ κόσμο να δει ορισμένα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία…
Με την τελευταία πρόταση αγγίξαμε ένα τεράστιο θέμα .. (Σε) τι πιστεύει η Ελληνική κοινωνία; Ποιες αρχές και ποια ιδανικά έχει ο μέσος Έλληνας και πόσο τα υιοθετεί στην καθημερινότητά του; Και αλήθεια ποιος διαμορφώνει όλα όσα πιστεύουμε;;
Μπορούμε να συζητάμε ώρες και μέρες.. αυτή είναι η «ψυχή» της κοινωνίας μας…
Αλλά για την ώρα και για να «ανάψουν» λίγο τα αίματα, ας πούμε ένα καλό λόγο για ακόμα ένα σύγχρονο «δαίμονα». Μπράβο στην ΤΡΑΠΕΖΑ που επιβράβευσε υλικά και μάλιστα με ένα σημαντικό ποσό , τους πολίτες που κυνήγησαν και συνέλαβαν τους ληστές… Μπράβο και στη δεύτερη ΤΡΑΠΕΖΑ που με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και χαμηλό προφίλ βοήθησε την οικογένεια του ήρωα σμηναγού που έπεσε πάνω από την Κάρπαθο. Αφού δεν μπορούν άλλοι κι άλλοι θεσμοί να ενισχύσουν την πίστη στο καλό, το ηθικό , το έντιμο , ας το κάνει όποιος μπορεί και θέλει… ακόμα και οι κακές ΤΡΑΠΕΖΕΣ…Και μακάρι να ακολουθήσουν κι άλλοι το παράδειγμά τους επιβραβεύοντας σεμνά και ταπεινά και χωρίς ανταποδοτικότητα την υιοθέτηση των αξιών αυτών στην καθημερινότητα από το μέσο πολίτη, το γηγενή και το μετανάστη..
Πολύφημε,συμφωνώ στο ότι κανέναν ενδοιασμό δεν πρέπει να αισθανόμαστε να πούμε καλό λόγο για την κίνηση των τραπεζών.Δεν το είχα ακούσει,αλλά είναι κινήσεις άξιες επαίνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο θέμα της πολιτοφυλκής μόνο θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω.Η στατιωτική θητεία έχει το νόημα της προσφοράς στην πατρίδα και της συμμετοχής στην διασφάλιση της ακεραιότητάς της.Δεν νομίζω πως είναι δουλεία του πολίτη η συμμετοχή σε σώμα που διασφαλίζει την τάξη και την ασφάλεια.Η βελτίωση της εκπαίδευσης,η αύξηση του επαγγελματισμού και η βελτίωση της κοινωνικής αποδοχής της ΕΛΑΣ και των ανρώπων της είναι το ζητούμενο.Και βέβαια αυτά είναι αποκλειστική ευθύνη και μέλημα των πολιτικών ηγεσιών ποθ άφησαν την ελληνική αστυνομία να σέρνεται υπό καθεστώς μόνιμης και διαρκούς διάλυσης.